Van buitenaf lijkt het misschien simpel: een coureur die twee uur lang in een stoeltje zit, zijn rondjes rijdt en af en toe wat schakelt of stuurt. Maar wie denkt dat Formule 1 fysiek niet zwaar is, zit er flink naast. Rijden op het hoogste niveau van de autosport vraagt ontzettend veel van het menselijk lichaam. F1-coureurs zijn dan ook echte atleten die naast snelheid ook kracht, uithoudingsvermogen en stalen zenuwen nodig hebben.
De nek krijgt het zwaar te verduren
Tijdens een race krijgt het lichaam te maken met flinke krachten. Vooral bij het insturen van bochten en het remmen of accelereren worden er enorme G-krachten opgewekt. Soms wel tot 5G. Dat betekent dat een coureur vijf keer zijn eigen lichaamsgewicht moet opvangen met zijn spieren. De nek is daarbij het zwakke punt. Het hoofd en helm samen wegen al gauw zo’n 6 tot 7 kilo, maar onder invloed van die krachten voelt het alsof dat gewicht ineens vijf keer zo groot is. Niet gek dus dat coureurs veel tijd besteden aan nektraining.
Conditie, warmte en geen moment rust
Een Formule 1 race duurt meestal zo’n anderhalf tot twee uur. In die tijd krijgen coureurs nauwelijks de kans om even te ontspannen. De cockpit is bovendien een broeikas. Door de hitte van de motor en het gebrek aan ventilatie loopt de temperatuur in de auto makkelijk op tot boven de 50 graden. Combineer dat met een racepak, helm en constante focus en je snapt waarom een goede conditie cruciaal is. Het is dan ook niet gek dat veel coureurs dezelfde fysieke voorbereiding volgen als bijvoorbeeld gevechtspiloten of triatleten.
Reactievermogen en focus op het scherpst van de snede
Naast fysieke kracht is ook mentale scherpte enorm belangrijk. Elke milliseconde telt. De kleinste fout in een bocht of een verkeerde inschatting tijdens een inhaalactie kan het verschil maken tussen winst en uitval. Coureurs moeten constant reageren op wat er op de baan gebeurt. Denk aan het inschatten van de afstand tot andere auto’s, het aanpassen van de snelheid of het reageren op een plotselinge safety car. Het vraagt om een haarscherpe oog-handcoördinatie, snelle reflexen en een constante staat van alertheid.
Hartslag en stressniveau door het dak
Tijdens een gemiddelde race ligt de hartslag van een coureur rond de 160 tot 180 slagen per minuut. Dat is vergelijkbaar met een stevige duurloop. Alleen heb je tijdens een hardloopsessie meestal geen helm op, geen mensen die met 300 kilometer per uur naast je rijden en geen risico op een crash in de volgende bocht. De mentale druk is enorm. Zeker als je weet dat er miljoenen mensen meekijken en elke fout breed wordt uitgemeten. Geen wonder dat veel coureurs na een race volledig uitgeput uit hun auto stappen.
Eén met de auto
Een F1-coureur is geen passagier, maar onderdeel van de machine. Alles draait om controle, gevoel en timing. Het vraagt om een perfecte samenwerking tussen lichaam en techniek. Soms lijkt het alsof ze niet rijden met handen en voeten, maar met instinct en ervaring. Het bijzondere is dat die topvorm niet alleen op het circuit nodig is. Ook tijdens het reizen, testen en trainen moeten coureurs scherp blijven. De voorbereiding stopt nooit. En mocht je je afvragen hoe laat begint Max Verstappen aan zijn volgende race, dan is het handig om ook even naar het actuele tijdschema van de Formule 1 te kijken op https://intikkertje.nl/hoe-laat-is-max-verstappen/. Die starttijden veranderen namelijk nog wel eens per land en per Grand Prix.
Lichamelijk zwaarder dan je denkt
Formule 1 is geen spelletje voor mensen met een zwakke rug, slechte conditie of trage reflexen. Het is topsport in de puurste vorm, met alles erop en eraan. De fysieke en mentale belasting van een race is gigantisch en vraagt om een combinatie van kracht, uithoudingsvermogen, coördinatie en stalen zenuwen. Dus de volgende keer dat iemand zegt dat Formule 1 geen sport is, weet je beter.
